Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού

Σήμερα 27 Σεπτεμβρίου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού.

          Ο Δήμος και τα ξενοδοχεία της περιοχής μας συμμετέχουν στους εορτασμούς και με κάθε λαμπρότητα τιμούν τους επισκέπτες μας, προσπαθώντας να αναδείξουν την περιοχή και να διατηρήσουν την αίγλη της.
Ειδικά φέτος που το νησί μας «βούλιαξε» από τουρίστες, όλοι – μεγαλοξενοδόχοι, tour operators και όσοι δραστηριοποιούνται στην «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας, έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι και να γιορτάζουν σήμερα.

Κανείς όμως δεν θα σκεφτεί και ούτε φυσικά θα αναφέρει πως οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, δηλαδή εμείς, είμαστε αυτοί που δίνουν στην έννοια της φιλοξενίας πραγματική υπόσταση.
Σήμερα κανείς δεν θα μιλήσει για εμάς. Και βέβαια κανείς δεν θα μιλήσει για τα προβλήματά μας που κάποιοι θέλουν να κρύψουν πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα...

Σήμερα λοιπόν – Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού – δεν γιορτάζουμε όλοι.
Δεν γιορτάζουμε παρόλο που εξυπηρετούμε χιλιάδες επισκέπτες σε μια σαιζόν, που μια διανυκτέρευσή τους σε ένα πεντάστερο αντιπροσωπεύει ένα μισθό μας.
Πώς να γιορτάσουμε όταν πληρωνόμαστε «έναντι», δουλεύουμε ανασφάλιστοι, μας κλέβουν στη μισθοδοσία, στα ένσημα και δεν τολμούμε να πούμε κουβέντα γιατί θα χάσουμε τη δουλειά μας;
Πώς να γιορτάσουν οι βαφτισμένοι «μαθητές» που βγάζουν δουλειά επαγγελματία για 300 ευρώ το μήνα;
Πώς να γιορτάσουν οι voucher/ράδες που ουσιαστικά παρέχουν δωρεάν εργασία στους εργοδότες τους;
Πώς να γιορτάσει η καμαριέρα με την τσακισμένη μέση, ο σερβιτόρος με τα πρησμένα πόδια, ο μάγειρας που ψήνεται στην κουζίνα, ο λαντζιέρης, η καθαρίστρια, ο υπάλληλος υποδοχής που δουλεύει «μονοβάρδια» και κυριολεκτικά βομβαρδίζεται από απαιτητικούς πελάτες;.

Σήμερα – θα μου πείτε – είναι μέρα γιορτής και δεν μιλάμε για προβλήματα...
Το περίεργο είναι ότι τα δικά μας προβλήματα, δεν θέλουν να τα συζητάνε ούτε τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου...
Ο κλάδος μας δέχεται τα τελευταία χρόνια ανελέητες επιθέσεις, στους μισθούς, στα απιδόματα, στο εφάπαξ.
Η ανεργία μαστίζει τους επαγγελματίες που τη θέση τους έχουν πάρει «μαθητές», νέοι κάτω των 25, φτηνά εργατικά χέρια...
Είναι καιρός πια να σπάσει ο φόβος, να παύσει η «ομερτά», να υψώσουμε τα κεφάλια, να ανοίξουμε τα στόματά μας και να διεκδικήσουμε, να παλέψουμε για τα αυτονόητα.

• Να σταματήσει επιτέλους η κάθε είδους εκμετάλλευση και ο εργασιακός μεσαίωνας

• Να μην δεχόμαστε άλλο πια απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία

• Κατώτατος μισθός για όλους τους εργαζόμενους στα 751 ευρώ (όπως υποσχόταν προεκογικά η κυβέρνηση) χωρίς να διαχωρίζεται η αμοιβή με ηλικιακά κριτήρια

• Ταμείο ανεργίας για όλους τους άνεργους και για όσο διαρκεί η ανεργία

• Όχι άλλες περικοπές στο εφάπαξ

• Ασφάλεια και ιατρική περίθαλψη,

• Συντάξεις αξιοπρέπειας και όχι προνιακά επιδόματα

Σήμερα λοιπόν, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Τουρισμού, ας υψώσουμε το ανάστημά μας διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας.
Συσπείρωση και αγωνιστικότητα για να κατακτήσουμε ότι μας ανήκει και μας το στερούν.

Γιατί όταν οι εργαζόμενοι παλεύουν για τα δικαιώματά τους, υπάρχει ελπίδα μιας καλύτερης μέρας για όλους τους λαούς.





.