Λίγα λόγια για τη μπίζνα που ονομάζεται voucher τουρισμού

 Αυτή τη περίοδο έχει ξεκινήσει το πρόγραμμα «επιταγής εισόδου στην αγορά εργασίας» στο οποίο συμμετέχουν 8.000 «ωφελούμενοι». Πρόκειται για το γνωστό σε όλες και όλους voucher. Ένα πρόγραμμα που, σύμφωνα με το υπουργείο εργασίας, έχει σκοπό την «επίτευξη μιας δομημένης πορείας εισόδου των άνεργων νέων στην αγορά εργασίας, η οποία δυνητικά καταλήγει στην τοποθέτησή τους σε θέσεις απασχόλησης σε επιχειρήσεις που εξυπηρετούν και ενισχύουν άμεσα ή έμμεσα τον τουρισμό και το τουριστικό προϊόν της χώρας». Στους ανέργους, τα voucher διαφημίζονται ως μια ευκαιρία να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία, ενώ τους δίνεται και η δυνατότητα να προσληφθούν στην περίπτωση που κατά τη διάρκεια της δωρεάν εργασίας τους στις θέσεις «πρακτικής» επιδείξουν τον απαιτούμενο ζήλο. Ποιος ωφελείται από μια τέτοια ρύθμιση; Ας το δούμε κομμάτι-κομμάτι.

 

Καταρχάς, το πρόγραμμα «προσφέρει» 80 ώρες θεωρητικής κατάρτισης, που ακολουθούνται από 420 ώρες πρακτικής άσκησης σε επιχειρήσεις σχετικές με τον τουρισμό (κυρίως πολυτελή ξενοδοχεία και τουριστικά γραφεία), οι οποίες χωρίζονται σε δύο φάσεις (200 ώρες η πρώτη φάση και 220 ώρες η δεύτερη φάση). Όσον αφορά την πληρωμή, για τους απόφοιτους ΑΕΙ/ ΤΕΙ το επίδομα θεωρητικής κατάρτισης ανέρχεται σε 400€, ενώ το επίδομα πρακτικής άσκησης είναι 2.058€ (980€ αντιστοιχούν στην πρώτη φάση και 1.078€ αντιστοιχούν στη δεύτερη φάση). Το συνολικό επίδομα είναι 2.458€ συμπεριλαμβανομένων των νομίμων κρατήσεων. Για τους απόφοιτους υποχρεωτικής, δευτεροβάθμιας/μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το επίδομα θεωρητικής κατάρτισης ανέρχεται σε 400€ ενώ το επίδομα πρακτικής άσκησης είναι 1.848€ (880€ αντιστοιχούν στην α΄φάση και 968€ αντιστοιχούν στη β΄φάση). Δηλαδή το συνολικό επίδομα είναι 2.248€ συμπεριλαμβανομένων των νομίμων κρατήσεων.

 

Ο «ωφελούμενος» λόγω της καθυστέρησης στη διαδικασίας πληρωμής, με ευθύνη είτε του ΚΕΚ είτε του υπουργείου, μπορεί να ελπίζει να λάβει το επίδομα της θεωρίας στην καλύτερη περίπτωση ένα με δύο μήνες μετά το τέλος των μαθημάτων. Για να λάβει τα χρήματα της πρώτης φάσης του επιδόματος πρακτικής άσκησης, θα περιμένει σίγουρα μετά το τέλος της πρακτικής άσκησης, ενώ τα χρήματα της δεύτερης φάσης θα καθυστερήσουν σίγουρα πάνω από εξάμηνο. Για να συμπληρωθεί δε το πλήρες ποσό, πρέπει να περιμένει την επιστροφή της εφορίας. Η λογική φυσικά είναι πως οι νέοι κάτω των 29 χρονών δεν χρειάζεται να πληρώνονται αμέσως, γιατί είτε συντηρούνται από τις οικογένειές τους, είτε δουλεύουν ταυτόχρονα μαύρα ή στην τελική δεν έχουν και τόσα έξοδα and who gives a fuck. Μια τέτοια λογική έρχεται να συμπληρώσει την πολιτική μειωμένου κατωτάτου μισθού για όσους είναι κάτω των 25 και την γενικευμένη λογική της απλήρωτης ή και τζάμπα πρακτικής εργασίας, για την οποία οι νέοι υποτίθεται πρέπει να λένε και ευχαριστώ, γιατί έχουν την χαρά να «ξετριφτούν στη δουλειά».

 

Από τα χρήματα του ΕΣΠΑ που αντιστοιχούν σε κάθε ωφελούμενο, τα διάφορα ΚΕΚ, τα οποία ξεφύτρωσαν τα τελευταία χρόνια σαν μανιτάρια, λαμβάνουν 1060€ (560€ για τη θεωρία, 238,1€ για την πρώτη και 261.9€ για την δεύτερη φάση της πρακτικής αντίστοιχα). Σε περίπτωση μάλιστα που κάποιος ωφελούμενος παραμείνει στην εταιρεία με σύμβαση εργασίας, το ΚΕΚ θα πάρει επιπλέον 300€ ως αποζημίωση για τις υπηρεσίες υποστήριξης και συμβουλευτικής καθοδήγησης που υποτίθεται πως παρείχε στους «ωφελούμενους» κατά την διάρκεια της πρακτικής. Από αυτό το πόσο, τα ΚΕΚ πρέπει να δώσουν το 6.45% για να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές του κάθε «ωφελούμενου», οι οποίες καλύπτουν μόνο την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή του κατά τη διάρκεια του προγράμματος.

 

Ο φέρελπις ωφελούμενος λοιπόν ξεκινά την εργασιακή του κατάρτιση σε κάποιο ΚΕΚ, όλος χαρά που θα μάθει κάτι χρήσιμο για το εργασιακό του μέλλον. Σε τμήματα που απαρτίζονται από 5 έως 25 άτομα θα πρέπει να διδαχθεί μια από τις παρακάτω ειδικότητες: Υπάλληλος τηλεφωνικού κέντρου/ κρατήσεων, Υπάλληλος Επισιτιστικού Τομέα, E-Commerce & Hospitality Sales & Marketing, Υπάλληλος Ψυχαγωγίας & Χώρων Ευεξίας και Αθλητισμού, Υπάλληλος Υποδοχής/ Εξυπηρέτησης πελατών, Υπάλληλος Τμήματος Ορόφων & Λινοθήκης, Τουριστικός Αντιπρόσωπος. Η κάθε ειδικότητα θα πρέπει να έχει σχέση με την θέση πρακτικής άσκησης στην οποία θα τοποθετηθεί. Στη πραγματικότητα, τα ΚΕΚ στοιβάζουν τους «ωφελούμενους» σε όσο μεγαλύτερα τμήματα γίνεται, στα οποία διδάσκονται γενικολογίες, ανεξαρτήτως του χώρου εργασίας του κάθε «ωφελούμενου». Η τσάτρα-πάτρα ύλη που διδάσκεται, ξεκινά από κανόνες συμπεριφοράς και ηθικής τουρισμού και καταλήγει σε διάφορα tips του πως να είσαι πελατοκεντρικός και πως να δείξεις το κατάλληλο ζήλο για να σε κρατήσουν στην επιχείρηση.

 

Τα ΚΕΚ εκμεταλλεύονται τη φτηνή πνευματική εργασία των διαφόρων απόφοιτων ανώτερων σχολών της χώρας, οι οποίοι, πιεσμένοι από την επισφάλεια, αναγκάζονται να διδάσκουν πολλές ώρες την εβδομάδα με πενιχρούς μισθούς και αδιανόητα ωράρια, χωρίς πληρωμή για τις ώρες προετοιμασίας του μαθήματος, διόρθωσης των γραπτών, εξετάσεων των μαθητών. Πάνω στην πλάτη αυτών των εξαθλιωμένων καθηγητών, τα ΚΕΚ εισπράττουν τουλάχιστον ένα χιλιάρικο ανά «ωφελούμενο». Ο ίδιος ο «ωφελούμενος» λαμβάνει κάτι παραπάνω από τα διπλάσια για 500 ώρες, εκ των οποίων οι 420 είναι ώρες εργασίας, δωράκι στα αφεντικά της βαριάς βιομηχανίας του τουρισμού. Μια βαριά βιομηχανία που φημίζεται για το ξεζούμισμα των εργαζόμενων με την εντατικότατη και ανασφάλιστη εργασία. Έτσι, ο τουρισμός κάθε χρονιά πάει και καλύτερα και μπορούμε όλοι να χαιρόμαστε με την αύξηση του ΑΕΠ.

 

Εκατοντάδες επιχειρήσεις τουρισμού με πρώτα τα μεγάλα ξενοδοχεία αποκτούν με τα προγράμματα voucher 8000 τζάμπα εργαζόμενους. Ποια είναι η μοναδική τους δέσμευση; να κρατήσουν τουλάχιστον έναν «ωφελούμενο» σε περίπτωση που απασχολήσουν πάνω από πέντε άτομα, για να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στα επόμενα προγράμματα. Το πρόγραμμα ευνοεί ιδιαίτερα τα αφεντικά, προβλέποντας ότι επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από πέντε άτομα μπορούν να απασχολήσουν μέχρι και αριθμό ωφελουμένων ίσο με το 30% του μονίμου προσωπικού.¹ Αν κρατήσουν έναν «ωφελούμενο», την επόμενη χρονιά μπορούν να πάρουν 40%. Δεδομένου ότι οι εποχικές συμβάσεις εργασίας στον τουρισμό είναι συνήθως εξάμηνες, μπορούμε να δούμε πόσο συμφέρει τα αφεντικά του τουρισμού το voucher: σε εύθετο χρόνο, μπορούν να αντικαταστήσουν 40% του μόνιμου προσωπικού τους από δωρεάν εργαζόμενους.

 

Ο επίσημος λόγος του κράτους προσπαθεί να ωραιοποιήσει τα voucher παρουσιάζοντάς τα ως μια εξαιρετική ευκαιρία να γίνει ο άνεργος ή η άνεργη ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας. Στην πράξη όμως, δεν είναι όλα τόσο ρόδινα. Για τα αφεντικά, οι «ωφελούμενοι» είναι φτηνό, αλλά εν τέλει ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό. Μετά τις παράτες της υποδοχής λοιπόν, τους στέλνουν γρήγορα στη λάντζα, στο καθάρισμα τουαλετών, στις αποθήκες και σε όποια άλλη χαμαλοδουλειά περισσεύει στα ξενοδοχεία. Σε κάποια ξενοδοχεία μάλιστα, οι «ωφελούμενοι» έχουν την πρόσθετη ωφέλεια να αναγκάζονται να πληρώσουν από την τσέπη τους τη στολή τους και την υποχρέωση να καταθέσουν μέχρι και ποινικό μητρώο, κάτι που είναι προφανώς παράνομο! Στα τουριστικά γραφεία, θα ταξινομήσουν φακέλους και ντοσιέ, θα φέρουν κανά καφέ και διάφορα άλλα ασήμαντα διαδικαστικά ενός τέτοιου χώρου εργασίας. Στην καλύτερη περίπτωση, θα κάθονται άσκοπα μπροστά σε μια άδεια οθόνη υπολογιστή.

 

Ανάμεσα σε αυτή την άβυσσο αλλοτριωμένης εργασίας, υπάρχουν και τα τυχερά: εκείνες και εκείνοι που τα καταφέρνουν να βρεθούν ανάμεσα σε αυτούς που οι εταιρείες υποχρεούνται να κρατήσουν. Στα προηγούμενα προγράμματα, από τους 25.384 «ωφελούμενους» η πρακτική άσκηση μετατράπηκε σε σύμβαση εργασίας μόλις σε 2.812. Δηλαδή περίπου στο 9% των «ωφελούμενων» voucherάδων. Τι σημαίνει για εκείνες/ους αυτή η συνθήκη; Σημαίνει πρώτον ένα τρίμηνο απλήρωτης εργασίας κατά την οποία πρέπει να δείξεις τον καλύτερο εαυτό σου στο αφεντικό: να μην συνδικαλίζεσαι, να μην απεργείς, να μη φέρνεις αντιρρήσεις στους ανωτέρους σου, να δείχνεις προθυμία και ζήλο, να μη σε αφορά τι θα κάνουν οι υπόλοιποι «ωφελούμενοι» μετά το πέρας του προγράμματος. Αυτά, στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, να βλέπεις τους συναδέλφους σου ως ανταγωνιστές που προσπαθούν να σου φάνε τη θέση και να γλείφεις τα αφεντικά όσο μπορείς. Οι voucherάδες, άλλωστε, είναι σαν τον Χαϊλάντερ: στο τέλος θα μείνει μόνο ένας.

 

Για όλους/ες εμάς, που η επισφάλεια είναι πια τρόπος ζωής και τα λεφτά στην τσέπη είναι πάντοτε πολύ λίγα, τα voucher μοιάζουν μονόδρομος, μια ευκαιρία να συντηρηθούμε ακόμα κάποιους μήνες, να πάρουμε ένα χαρτζιλίκι και να κερδίσουμε κάποιες ώρες κοινωνικότητας. Μέσα σε αυτή τη γενικευμένη κοροϊδία, προσπαθούμε να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια μας και να αντισταθούμε στην υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης. Ζώντας στην αλλοτρίωση του voucher, υπάρχουν κάποια σημεία που πρέπει να γνωρίζουμε και να πιέσουμε ώστε να την παλέψουμε, και προκειμένου να οργανωθούμε με τους συναδέλφους μας στους χώρους εργασίας:

 

Όσον αφορά τις πληρωμές: τώρα που είδη έχει καθυστερήσει η πρώτη δόση, και για να μη μας κοροϊδεύει το ΚΕΚ ότι φταίει το υπουργείο, πρέπει να κάνουμε ορισμένα απλά βήματα: Πρώτον, ρωτάμε το ΚΕΚ ποιος είναι ο κωδικός του προγράμματος στο οποίο συμμετέχουμε. Δεύτερον, καλούμε στην ΕΕΔΕ² (8011115255 από σταθερό) και ρωτάμε για την πρόοδο της πληρωμής. Αν το ΚΕΚ έχει παραδώσει τα χαρτιά, και αν έχει εκταμιευτεί η δόση. Σε περίπτωση που ενημερωθούμε πως το ΚΕΚ καθυστερεί, μαζεύουμε τους συναδέλφους μας και μεταβαίνουμε στο ΚΕΚ όπου απαιτούμε να φύγουν τα χαρτιά….χτες. Σε περίπτωση που το ΚΕΚ και η ΕΕΔΕ έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία η πίεση πρέπει να στραφεί στο υπουργείο το οποίο σε προηγούμενα προγράμματα καθυστερούσε να απελευθερώσει τα κονδύλια.

 

* «Ο καταρτιζόμενος μπορεί να απουσιάσει μέχρι το 10% της διάρκειας της θεωρητικής κατάρτισης (δηλαδή 8 ώρες). Αναφορικά με την πρακτική άσκηση, μπορεί να απουσιάσει μέχρι το 10% της διάρκειας της α΄φάσης (δηλαδή 20 ώρες) και μέχρι το 10% της διάρκειας της β΄φάσης (δηλαδή 22 ώρες).»

«Κατ' εξαίρεση, επιτρέπεται να απουσιάσει μέχρι το 20% διάρκειας της θεωρητικής κατάρτισης (δηλ. 16 ώρες) και μέχρι το 20% της διάρκειας της α΄φάσης (δηλαδή 40 ώρες) και μέχρι το 20% της διάρκειας της β΄φάσης (δηλαδή 44 ώρες). αποκλειστικά εάν:

– είναι άτομο με αναπηρία, μετά από αιτιολογία και σε συνεννόηση με τον πάροχο κατάρτισης,

– έχει νοσηλεία σε δημόσιο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια υλοποίησης του προγράμματος (η οποία αποδεικνύεται από σχετική βεβαίωση του νοσοκομείου στο οποίο νοσηλεύτηκε) ή γνωμάτευση Διευθυντή κλινικής Δημόσιου Νοσοκομείου με την οποία συνιστάται να παραμείνει κλινήρης. Την ως άνω βεβαίωση ή γνωμάτευση ο ωφελούμενος υποχρεούται να προσκομίσει άμεσα στον πάροχο κατάρτισης.

– διανύει περίοδο εγκυμοσύνης ή λοχείας, κατά τη διάρκεια υλοποίησης του προγράμματος. Στην περίπτωση αυτή η ωφελούμενη υποχρεούται να προσκομίσει άμεσα στον πάροχο κατάρτισης σχετική βεβαίωση του νοσοκομείου ή του αρμόδιου ιατρού.»³

Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να γλυτώσουμε συνολικά πενήντα από τις πεντακόσιες ώρες του προγράμματος. Αν προσθέσουμε σε αυτές τις ώρες εκείνες που οι συνάδελφοι μπορούν να μας καλύψουν (πχ να φτάνουμε ελαφρώς καθυστερημένοι στην εργασία και να φεύγουμε ενωρίτερα), το μαρτύριο μπορεί να γίνει πιο ανεκτό. Επειδή η μπίζνα είναι τέτοια, κανένα ΚΕΚ δεν το συμφέρει να χάσει τα λεφτά του επειδή κάποιος «ωφελούμενος» απουσίασε λίγο παραπάνω. Άρα, ανάλογα με τον εργασιακό χώρο και τον ατομικό ή συλλογικό τσαμπουκά, μπορούμε να διερευνήσουμε τις πιθανότητες μείωσης του χρόνου εκμετάλλευσής μας:

* «Στην περίπτωση που μία επιχείρηση πρακτικής άσκησης παύσει για οποιοδήποτε λόγο τη συνεργασία της με έναν ωφελούμενο, αυτός θα μπορεί, προκειμένου να συμπληρώσει τον απαραίτητο αριθμό των 420 ωρών πρακτικής άσκησης που απαιτεί η πρόσκληση, να τοποθετηθεί σε άλλη συνεργαζόμενη επιχείρηση του παρόχου κατάρτισης, από κοινού με την επιχείρηση και λαμβάνοντας υπόψη τις γνώσεις, τις δεξιότητες, το προφίλ, τις προτιμήσεις του, σε συνάρτηση με τα απαιτούμενα προσόντα της θέσης (άρθρο 4.5, παρ. 2 της πρόσκλησης).»

 

Αν κάποιο αφεντικό αποφασίσει ότι δεν μπορεί να αντέξει την προσπάθειά μας να βρούμε κάποιο νόημα σε αυτό που κάνουμε και να μην μας εκμεταλλεύεται, μπορεί να παύσει τη συνεργασία του μαζί μας. Αυτό σημαίνει ότι απολυόμαστε; Όχι βέβαια! Έχουμε τη δυνατότητα να ζητήσουμε από το καλό ΚΕΚ που νοιάζεται για εμάς (ως χιλιάρικο ευρώ) να μας τοποθετήσει σε άλλο, πιο πρόσφορο εργασιακό περιβάλλον. 

Με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε φυσικά να ζητήσουμε να αλλάξουμε θέση μέσα στην επιχείρηση αν το πόστο στο οποίο τοποθετηθήκαμε δεν μας ικανοποιεί ή το θεωρούμε επικίνδυνο ή ανθυγιεινό. Συχνά, το ΚΕΚ θα προσπαθήσει να μας απειλήσει με διάφορες εξυπνάδες που σκοπό έχουν να σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ μας. Για παράδειγμα, μπορεί να μας απειλήσει πως αν αργήσουμε να τελειώσουμε το πρόγραμμα, επειδή δεν μας ικανοποιεί κανένας χώρος εργασίας, θα αργήσουν όλοι από το πρόγραμμα να πληρωθούν. 

Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, μόνο η πληρωμή της θεωρητικής κατάρτισης είναι ομαδική. Όσο αφορά την πρακτική ο κάθε «ωφελούμενος» είναι ξεχωριστή περίπτωση και τα διαδικαστικά αφορούν μονάχα το ΚΕΚ στο οποίο απευθύνθηκε και κανέναν άλλον. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα για παράδειγμα, που άρχισε το Νοέμβρη του 2015, η τελική ημερομηνία να ολοκληρωθεί (δηλαδή να εκτίσει ο «ωφελούμενος» την κατάρτιση των πεντακοσίων ωρών) είναι η 31/10/2017. Επίσης ως πίεση στο ΚΕΚ μπορεί να λειτουργήσει και μια καταγγελία στο ΣΕΤΕ το οποίο και ελέγχει τα ΚΕΚ για τυχόν παρατυπίες.

 

Αυτού του είδους η εργασιακή συνθήκη στον ιδιωτικό τομέα μαζί με την, παρόμοιας λογικής, «κοινωφελή» εργασία στο δημόσιο τομέα φαίνεται να είναι το εργασιακό μέλλον που τα αφεντικά επιφυλάσσουν για πολλούς/ες από εμάς. Είναι μια συνθήκη που θέλει να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι η εργασία είναι η ανταλλαγή του χρόνου μας, των ικανοτήτων, της δημιουργικότητας μας έναντι ενός μισθού που μας επιτρέπει να επιβιώσουμε. Αντίθετα, θέλει να μας εξοικειώσει με ένα μαρτύριο που ονομάζεται οτιδήποτε άλλο εκτός από εργασία («ωφέλεια», «μαθητεία», «πρακτική άσκηση»), για το οποίο πρέπει να παρακαλάμε αν θέλουμε στο μέλλον να ανέβουμε σκαλί και να γίνουμε «κανονικοί» εργαζόμενοι των 490 ευρώ. Ως «ωφελούμενοι» βοηθάμε σίγουρα να κερδοσκοπήσουν οι διάφοροι μεσάζοντες τύπου ΚΕΚ. Προοριζόμαστε όμως και να καλύψουμε ένα ολοένα και αυξανόμενο μέρος των αναγκών σε εργασία των αφεντικών κάθε λογής, και να αντικαταστήσουμε τους ακριβούς (για τ' αφεντικά) εργαζόμενους που έχουν πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

 

Η ύπαρξη και μόνο ενός «ωφελούμενου» σε έναν εργασιακό χώρο συνεπάγεται την υποτίμηση όλων των εργαζομένων. Διότι εκείνοι γνωρίζουν ότι μπορεί στο μέλλον να απολυθούν για να αντικατασταθούν από κάποιον «κοινωφελή»/«voucherά» κι έπειτα να χρειαστεί και αυτοί να «μάθουν» από την αρχή κάποια δουλειά, για να «ωφεληθούν» ως άνεργοι. Απέναντι σε όλο αυτό το ζοφερό τοπίο εμείς οι «ωφελούμενοι/ες» πρέπει να απαντήσουμε συλλογικά στους χώρους εργασίας μας, ζητώντας αν χρειαστεί και τη βοήθεια των επιχειρησιακών σωματείων – όπου αυτά υπάρχουν και δρουν προς το συμφέρον των εργαζομένων – ή των αυτοοργανωμένων συνελεύσεων γειτονιάς, που μπορούν να κάνουν ορατές στην κοινωνία τις επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται το τζάμπα εργατικό δυναμικό που τους παρέχει ο ΟΑΕΔ.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: δεν δουλεύουμε από χόμπι, αλλά από ανάγκη. 

Ας ξεπεράσουμε την ατομικίστικη λογική του «Χαϊλάντερ» που λέει ότι τα Voucher είναι μια ευκαιρία που πρέπει να αρπάζουμε από τα μαλλιά, ενάντια σε όλους τους συναδέλφους μας. Μόνο έτσι μπορούμε να επιβάλλουμε στην πράξη σιγά-σιγά διάφορες μικρές κατακτήσεις που δικαιούμαστε εμείς όσο και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.

Η μόνη ρεαλιστική στρατηγική για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια δεν είναι παρά να φτιάξουμε ένα κίνημα ανέργων-εργαζομένων που θα ζητά την κατάργηση των προγραμμάτων Voucher και κάθε μορφής ενοικιαζόμενης-επισφαλούς εργασίας, απαιτώντας αρχικά:

 

Μηνιαία πληρωμή κατά τη διάρκεια του προγράμματος

Ένσημα και όχι απλά ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα

Αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας για όλους/ες χωρίς προϋποθέσεις

 

ΤΑ VOUCHER ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ''ΕΥΚΑΙΡΙΑ''

ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΖΑΜΠΑ ΕΡΓΑΣΙΑ

 

1 Αυτό ισχύει για τις επιχειρήσεις ετήσιας λειτουργίας. Για τις επιχειρήσεις εποχικής λειτουργίας τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα καθώς ο αριθμός είναι ίσος με το 50% του αριθμού των απασχολουμένων της αντίστοιχης περσινής περιόδου.

 

2 Η Ελληνική Εταιρία Διοικήσεως Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ) η οποία μαζί με τον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) υλοποιούν το πρόγραμμα.

 

3 Η πρόσκληση του προγράμματος βρίσκεται εδώ

Πηγή:  http://nofeloumeni.gr/