Η 1η Μαΐου (Πρωτομαγιά) είναι εξαιρέσιμη εορτή.
Ανήκει στις προαιρετικές αργίες μαζί με την 28η
Οκτωβρίου (ΒΔ 748/66). Σύμφωνα με τον ΑΝ 380/68, ο Υπουργός Εργασίας
έχει τη δυνατότητα, με απόφασή του κάθε χρόνο, να καθορίζει την
Πρωτομαγιά ως μέρα υποχρεωτικής αργίας.
Βάσει του νόμου αυτού η 1η
Μαΐου, καθορίζεται κάθε χρόνο ως υποχρεωτική αργία. Φέτος η Πρωτομαγιά
καθορίστηκε ως υποχρεωτική αργία με απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας Β.
Κεγκέρογλου (ΦΕΚ Β 928, 14-4-14)
Συνεπώς κατά την ημέρα αυτή απαγορεύεται
γενικά η απασχόληση των μισθωτών και η λειτουργία των επιχειρήσεων,
εκτός αυτών που νόμιμα λειτουργούν κατά τις Κυριακές και αργίες
(επιχειρήσεις τομέα υγείας, συγκοινωνίες, επισιτιστικά, ξενοδοχεία
κλπ).
Όσον αφορά στα δικαιώματα των εργαζομένων διακρίνουμε τις παρακάτω περιπτώσεις:
1. Σε περίπτωση απασχόλησης κατά την Πρωτομαγιά
Οι αμειβόμενοι με μηνιαίο μισθό:
Εάν πρόκειται για επιχείρηση που δεν
λειτουργεί κατά τις Κυριακές και αργίες, οι μισθωτοί που θα απασχοληθούν
έκτακτα κατά την ημέρα αυτή θα λάβουν, εκτός της προσαύξησης του 75%,
επί πλέον ένα ημερομίσθιο (ή τόσα ωρομίσθια, όσες ώρες απασχοληθούν).
Εάν πρόκειται για επιχείρηση που για
τους μισθωτούς της δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις περί υποχρεωτικής
αργίας κατά τις Κυριακές και αργίες, συνεπώς νόμιμα λειτουργεί κατά τις
ημέρες αυτές, θα λάβουν μόνο το 75% προσαύξηση στο νόμιμο ωρομίσθιό
τους.
2. Σε περίπτωση μη απασχόλησης κατά την Πρωτομαγιά:
Μόνο οι αμειβόμενοι με ημερομίσθιο,
εφόσον δεν θα εργασθούν για λόγους μη οφειλόμενους σε αυτούς, θα λάβουν
το καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς καμιά προσαύξηση.
Η 1 ΜΑΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ 1η Μάη είναι μέρα τιμής της θυσίας των εργατών και εργατριών του Σικάγου το 1886 και συνολικά των αγώνων της εργατικής τάξης και του λαού ενάντια στην εκμετάλλευση. Είναι αφορμή για να αναλογιστεί κάθε εργαζόμενη, άνεργη και νέα γυναίκα μέσα από ποιο σκληρό και μακρύ δρόμο κατακτήθηκε κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα. Είναι μέρα-εφαλτήριο για να πάρουν οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στα χέρια τους τη σκυτάλη των αγώνων αυτών.
Σήμερα, που κυβέρνηση και ΕΕ πανηγυρίζουν για την ανάκαμψη που διαδέχεται την καπιταλιστική κρίση, οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας δεν πρέπει να περιοριστούν να μετρούν τις κατακτήσεις που σάρωσε η κρίση. Δεν πρέπει να στοιχηθούν πίσω από τους πανηγυρισμούς για την ανάπτυξη που χτίζεται πάνω στα συντρίμμια αυτά, ούτε να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στις διακηρύξεις όσων μιλούν για "παραγωγική ανασυγκρότηση" της χώρας.
Η δική τους σημαία είναι αυτή της οργάνωσης και της πάλης και όχι τα ξεφτισμένα σημαιάκια που ανεμίζουν όσοι υποκλίνονται στη στρατηγική της ΕΕ. Η δική τους πυξίδα δεν δείχνει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά είναι προσανατολισμένη στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και στη δυνατότητα να ικανοποιηθούν.