Στο ίδιο έργο θεατές…

Με αφορμή τη «Γενική Συνέλευση» του Συνδέσμου Υπαλλήλων Ξενοδοχείων Ν. Λασιθίου.

Η δραστηριότητα του ΤΑΛΩΣ τις τελευταίες εβδομάδες στην πόλη μας, με στόχους 

α) την επανένωση του κατακερματισμένου κλάδου του τουρισμού και 

β) την προώθηση του αιτήματος για υπογραφή τοπικής Σύμβασης με επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2010, φαίνεται πως και αποτελέσματα έφερε με την εγγραφή δεκάδων συναδέλφων στο Συνδικάτο αλλά και ταρακούνησε τα νερά του προϋπάρχοντος σωματείου.

Στη Συνέλευση (που τελικά αναβλήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας…), όσοι συνάδελφοι πήραν μέρος, γίνανε θεατές στο έργο που λέγεται «Σφάξε με Αγά μου να αγιάσω».

1. Αναμασήθηκε τόσο από τους συνδικαλιστές του σωματείου τόσο και από τον Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου κ. Μ. Πεπόνη η λογική ότι οι εργαζόμενοι φταίνε που δεν συμμετέχουν στις διαδικασίες άρα να μη ζητάμε και πολλά – πολλά…

Γιατί συνάδελφοι, για την κοπή της πίτας κάνατε ευρεία ενημέρωση; 

Η Σύμβαση είναι υποδεέστερης σημασίας; 

Μήπως αναρωτηθήκατε για ποιο λόγο οι εργαζόμενοι (όπως εσείς είπατε)... δεν έχουν διάθεση για αγώνα;

Τους δημιουργήσατε ποτέ κλίμα αυτοπεποίθησης με προώθηση διεκδικήσεων;   

Για ποιο λόγο να έρθει κάποιος εργαζόμενος στη Συνέλευση του κλάδου του, όταν γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν έχει ούτε καν την ελπίδα να αλλάξει  από τα προαποφασισμένα;

2. Τέθηκε το δίλλημα στους εργαζομένους (δημοκρατική διαδικασία)...να επιλέξουν  ή την Εθνική Συλλαγική Σύμβαση (η Σκύλα) ή την  υπογραφή
Τοπικής Σύμβασης με μηδενικές αυξήσεις (η Χάρυβδη). Δηλαδή, δεν υπάρχει άλλη πρόταση; 

Η πρόταση για διεκδίκηση αυξήσεων που προτείναν κάποιοι συνάδελφοι, είναι παράλογη; 

Είναι τρελή η απαίτηση για επαναφορά των μισθών μας στα επίπεδα του 2010, αναλογιζόμενοι την απίστευτη κερδοφορία των Ξενοδόχων; 

3. Ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, έθεσε το ζήτημα της ενότητας και την απαλοιφή έστω για την ώρα μικροπαραταξιακών και μικροκομματικών επιδιώξεων (!). Τόνισε πως σε αυτή τη συγκυρία πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις ενδοσυνδικαλιστικές μας διαφορές και να πορευτούμε ενωμένοι στο ζήτημα της Σύμβασης.

Ακόμα δεν καταλάβαμε για πoιο λόγο έγινε αυτή η αναφορά!

Σαφώς και πρέπει να είμαστε ενωμένοι ως εργαζόμενοι αλλά σε ποια κατεύθυνση; 

Σε αυτήν της υποχώρησης και της παραχώρησης των δικαιωμάτων μας στους εργοδότες ή στη διεκδίκηση καλυτέρευσης της ζωής μας; 

Δεν είναι έμμεση αλλά σαφέστατη τρομοκράτηση προς τους εργαζομένους η αναφορά του Προέδρου «…ή υπογράφουμε ως έχει ή δεν υπογράφουμε και πέφτουμε στην Εθνική Σύμβαση»;

4. Συναδέλφισσα στην ομιλία της, έθεσε την εξής φράση: «Να μη σας θυμόμαστε ως συνδικαλιστές της εργοδοσίας».

Αν δεν μπείτε μπροστά στην οργάνωση του κλάδου για να διεκδικήσουμε υπογραφή βιώσιμης (για εμάς τους εργαζομένους) Σύμβασης, δυστυχώς θα επαληθεύσετε αυτό που σαν άποψη εξέφρασε η συναδέλφισσα.

5. Αποφασίσατε να κάνετε τροποποίηση στο καταστατικό του Συνδέσμου και να επανεντάξετε στη δύναμη του τις υπόλοιπες  ειδικότητες του κλάδου.

Γιατί δεν το κάνατε νωρίτερα και το αποφασίσατε τώρα που υπάρχει κίνηση επανένωσης του Κλάδου κάτω από ένα Συνδικάτο; 

Για το καταστατικό βέβαια θα επανέλθουμε στη συζήτησή του όταν θα έλθει η ώρα… 

Έχουμε κι εμείς τις απορίες μας και πιστέψτε μας έχουμε όλα τα τεκμηριωμένα στοιχεία από την προηγούμενη τροποποίηση του καταστατικού, με ποιό τρόπο έγινε, με τί στοιχεία και με όλες τις επίσημες υπογραφές και σφραγίδες! 

6. «Αν φτιάξετε ξεχωριστό σωματείο, δεν θα σας εντάξω στο Εργατικό Κέντρο, θα επικαλεστώ τον Ν. 1264» δήλωσε ο Πρόεδρος του Εργατικού κ. Μ. Πεπόνης.

Δεν το καταλάβαμε αυτό κ. Πεπόνη. 

Το Εργατικό Κέντρο είναι τσιφλίκι σας; 

Αν συνυπολογίσουμε και τις παραπάνω δηλώσεις σας, τι είναι αυτό που σας «ενοχλεί»;

Αλλά πριν απ' όλα ας ξαναδιαβάσετε  καλύτερα τον 1264! 

Μάλλον πρέπει να φρεσκάρετε τις συνδικαλιστικές σας γνώσεις!

Φιλικά το λέμε.

Εμείς θα συνεχίσουμε στο δρόμο που χαράξαμε. 

Θα κάνουμε την κάθε δυνατή προσπάθεια να ενώσουμε τον κλάδο και να τον κάνουμε πραγματικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων.

Σ’ αυτό το δρόμο καλούμαστε όλοι να πορευτούμε. 

Είναι ο μόνος δρόμος που θα αποφέρει λύσεις και νίκες!