Δεν θέλω να ντρέπομαι για τη δουλειά που έχω -ακόμη. Δεν θέλω να
ντρέπομαι για το φαγητό που μπορώ να παρέχω στα παιδιά μου
καθημερινά.
Δεν θέλω να ντρέπομαι να λέω σε συζητήσεις για τα 900 ευρώ
μισθό που παίρνω μετά από 10 χρόνια δουλειάς, παρόλο που τα μάτια των
άλλων είναι σαν να φωνάζουν "Καλά, παίρνεις 900 και μιλάς";;;...
Ναι ρε,
μιλάω γιατί αυτά τα γαμημένα τα 900 δεν τα έκλεψα, δεν μου τα χάρισαν,
δεν πάτησα επί πτωμάτων για να τα έχω.
Γιατί να ντραπώ; Δεν θα παίξω το
παιχνίδι τους, ούτε θα πέσω στην παγίδα τους.
Αυτό θέλουν, εξάλλου, ο
ένας να φάει τον άλλον.
Δεν θέλω, ούτε μπορώ να νιώσω "ευλογημένη" και τυχερή, σε μια κοινωνία που παραπαίει, που καταρρέει και που "τυχερός" θεωρείται ο ωφελούμενος - όχι πια εργαζόμενος.
Δεν θέλω, ούτε μπορώ να νιώσω "ευλογημένη" και τυχερή, σε μια κοινωνία που παραπαίει, που καταρρέει και που "τυχερός" θεωρείται ο ωφελούμενος - όχι πια εργαζόμενος.
Δεν ξέρω αν τον ξέρεις αυτόν τον νέο όρο στις
"εργασιακές σχέσεις". Είσαι ωφελούμενος, ωφελείσαι, δεν εργάζεσαι.
Σου
κάνουν καλό, τους χρωστάς κιόλας από πάνω. Προσκύνησέ τους!
Κι εσύ, άνεργε φίλε,αδερφέ, μάνα, πατέρα, θα ανταμειφθείς οσονούπω, κάνε υπομονή, μην αντιδράς. Θα γίνεις και συ ωφελούμενος σε λίγο. Τυχερέ!!!
Δεν θέλω να ντρέπομαι που έχω ακόμη τη δυνατότητα να αγοράσω ένα βιβλίο στα παιδιά μου ή καινούργια τετράδια. Που μπορώ να πληρώσω το ενοίκιο για να μη με πετάξουν έξω ή που έχω θέρμανση και ζω ανθρωπινά ακόμη. Όχι,δεν θα τους αφήσω. Όλ' αυτά τα δικαιούμαι, τα δικαιούσαι και συ. Μην το ξεχνάς. Τους βοηθάς έτσι, γίνεσαι βούτυρο στο παντεσπάνι τους!
Θα σου πω όμως πότε ντρέπομαι ή πότε ντράπηκα. Την τελευταία φορά που βγήκα βόλτα και πήγα στο φούρνο της γειτονιάς. Ντράπηκα στη βόλτα μου που έβαλα το χέρι στην τσέπη μου για να δώσω μια βοήθεια σε μια γιαγιά που έλεγε "πεινάω". Τέτοια ντροπή δεν είχα ξανανιώσει, αλήθεια σου λέω. Ντράπηκα που μετά από λίγα βήματα ένας μπαμπάς ζητούσε λίγο γάλα για τα παιδιά του. Η βοήθειά μου ντροπή στην καρδιά μου! Γαμώτο μου, γιατί δεν ένιωσα ανώτερη; Αφού εγώ είχα λεφτά να τους δώσω. Αυτοί ήταν επαίτες. Εγώ όχι. Γιατί ένιωσα ντροπή;
Γιατί ένιωσα ντροπή που στο φούρνο μια γιαγιά παραμιλούσε όταν πλήρωσε...1,45 ευρώ; Ναι, για 1 ευρώ και 45 λεπτά παραμιλούσε.
Ντροπή για την ανθρώπινη κατάντια, για την απαξίωση, για την υποτίμηση και για την απανθρωποίηση. Ντροπή γι' αυτά, φίλε μου, και όχι για την εργασία και την αξιοπρέπειά που έχεις ακόμη!
Κι εσύ, άνεργε φίλε,αδερφέ, μάνα, πατέρα, θα ανταμειφθείς οσονούπω, κάνε υπομονή, μην αντιδράς. Θα γίνεις και συ ωφελούμενος σε λίγο. Τυχερέ!!!
Δεν θέλω να ντρέπομαι που έχω ακόμη τη δυνατότητα να αγοράσω ένα βιβλίο στα παιδιά μου ή καινούργια τετράδια. Που μπορώ να πληρώσω το ενοίκιο για να μη με πετάξουν έξω ή που έχω θέρμανση και ζω ανθρωπινά ακόμη. Όχι,δεν θα τους αφήσω. Όλ' αυτά τα δικαιούμαι, τα δικαιούσαι και συ. Μην το ξεχνάς. Τους βοηθάς έτσι, γίνεσαι βούτυρο στο παντεσπάνι τους!
Θα σου πω όμως πότε ντρέπομαι ή πότε ντράπηκα. Την τελευταία φορά που βγήκα βόλτα και πήγα στο φούρνο της γειτονιάς. Ντράπηκα στη βόλτα μου που έβαλα το χέρι στην τσέπη μου για να δώσω μια βοήθεια σε μια γιαγιά που έλεγε "πεινάω". Τέτοια ντροπή δεν είχα ξανανιώσει, αλήθεια σου λέω. Ντράπηκα που μετά από λίγα βήματα ένας μπαμπάς ζητούσε λίγο γάλα για τα παιδιά του. Η βοήθειά μου ντροπή στην καρδιά μου! Γαμώτο μου, γιατί δεν ένιωσα ανώτερη; Αφού εγώ είχα λεφτά να τους δώσω. Αυτοί ήταν επαίτες. Εγώ όχι. Γιατί ένιωσα ντροπή;
Γιατί ένιωσα ντροπή που στο φούρνο μια γιαγιά παραμιλούσε όταν πλήρωσε...1,45 ευρώ; Ναι, για 1 ευρώ και 45 λεπτά παραμιλούσε.
Ντροπή για την ανθρώπινη κατάντια, για την απαξίωση, για την υποτίμηση και για την απανθρωποίηση. Ντροπή γι' αυτά, φίλε μου, και όχι για την εργασία και την αξιοπρέπειά που έχεις ακόμη!
Αγγελική
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου