Ο κόσμος της εργασίας όπως δεν του αξίζει

«Υγεία, ευτυχία και δουλειά»! 

Πόσοι άραγε να αντάλλαξαν αυτό το τρίπτυχο ευχών στην αλλαγή του χρόνου;

To αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία γίνεται μια θερμή ευχή, απ’ αυτές που δίνεις και παίρνεις την στιγμή εκείνη όπου κανονικά έχεις το ελεύθερο να εύχεσαι και για λίγο πιο υπερβατικά πράγματα.

Και όμως, η δουλειά έχει εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο. 

Και σπανιότερη και απρόσιτη.

Ακόμα και την στιγμή που πιστεύεις ότι μπορεί να ανοίγουν οι ουρανοί, έτοιμοι να υποδεχτούν την πιο αδόκιμη ευχή σου, εσύ να διαπραγματεύεσαι την πρόσβασή σου στον βιοπορισμό. 

Και πόσοι τάχα να είναι αυτοί που κρυφά εύχονται να βρουν, να δημιουργήσουν τη δουλειά εκείνη που ονειρεύτηκαν, σπούδασαν και ίσως επεδίωξαν κάποια στιγμή άνευ αποτελέσματος. 

Και το «κρυφά» και ανομολόγητα είναι το πιο σκληρό σημείο των καιρών στην σύγχρονη εργασία, όπως την ορίζουν οι σχέσεις παραγωγής στο καπιταλισμό.

Τι πιο δύσκολο από την αυτολογοκρισία και την ντροπή για την πλέον λογική παραδοχή ότι η εργασία οφείλει να απελευθερώνει τις δημιουργικότερες δυνάμεις και να οδηγεί στην αυτό-πραγμάτωση. 

Η παγκόσμια πραγματικότητα της εργασίας δεν αφήνει περιθώρια. 

Αντιθέτως, καταδεικνύει την στασιμότητα αλλά και την οπισθοδρόμηση σχεδόν σε όλα τα πεδία των εργασιακών δικαιωμάτων, σε όλες τις πτυχές τις εργασίας.

Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ΙLO) επέλεξε να αναδείξει τις παρεμβάσεις του για το έτος 2013 και μέσω φωτογραφιών εδώ  
Ο Οργανισμός σαφώς και υπερηφανεύεται για τις ενέργειες και τις νέες συμβάσεις του, αλλά ο κοινός παρατηρητής ανατριχιάζει μόνο με την ιδέα ότι μέχρι και κυριολεκτικά χθες η παγκόσμια κοινότητα επέτρεπε την καθημερινή εργασιακή αθλιότητα τόσων ανθρώπων. 

Και κατά πόσο να περιμένουμε ότι μια «σύμβαση» επιλύει τέτοια θεμελιώδη ζητήματα ή διαφορετικά, είναι δυνατόν αυτά τα ζητήματα «υποδομής» για μια κοινωνία να περιμένουν την επίλυση
τους από τις συμφωνίες κυρίων;Οι περιγραφές πίσω από τις φωτογραφίες είναι σχεδόν ικανές για να αποδώσουν την κατάσταση:

• Κάθε λεπτό, 4 εργάτες χάνουν την ζωή τους από εργατικό ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια 

• Κάθε λεπτό, 640 εργάτες έχουν ένα ατύχημα σχετιζόμενο με την εργασία τους. 

• Πάνω από 50 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως – κυρίως γυναίκες – εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί, με λιγότερα δικαιώματα και περισσότερες ώρες εργασίας από τον μέσο όρο. Μόνο τον Σεπτέμβριο του 2013 προβλέφθηκε σύμβαση για επέκταση των βασικών εργασιακών δικαιωμάτων σε αυτή την κατηγορία εργαζομένων. 

• Παγκοσμίως, 73 εκατ. νέοι άνθρωποι βρέθηκαν εκτός αγοράς εργασίας το 2013, κατάσταση αμετάβλητη από το έτος 2009, το θεωρητικό αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης. 

• Αν και ο αριθμός των παιδιών – εργατών μειώθηκε από το 2000, συνεχίζει να είναι τουλάχιστον ντροπιαστικός και να πλησιάζει τα 168 εκατ. παγκοσμίως.

Ο κόσμος της εργασίας όπως δεν του αξίζει.

© Γιώτα Τζιαμουράνη